Θάρρος ή Αλήθεια?

Σ' αρέσει ν' ακούς αλήθειες! Έτσι λες και το φωνάζεις. Δεν τα μπορείς και δεν τα θέλεις τα ψέματα! Μάλιστα ότι πεις! Δεν σ' αμφισβητώ, ​​ απλά μην το φωνάζεις και πολύ, μην γίνει καμιά "στραβή" κι εκτεθείς!​​ Πόσο "αλήθεια" είναι ότι ​​ θέλεις ειλικρίνεια στην ζωή σου;​​ Έλα τώρα, παραδέξου το! Ξέρεις πολύ καλά ότι η αλήθεια είναι δύσκολη είτε την ξεστομίζεις, είτε την ακούς! Θέλει τρελά κότσια για να την πεις κι ακόμη περισσότερο θάρρος για να την αποδεκτείς! Αλλά ως γνωστόν​​ "Ότι αξίζει, πονάει κι είναι δύσκολο"​​ ("Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο" ΠΥΞ-ΛΑΞ 1996)

Μην κρύβεσαι από τον εαυτό σου! Αναρωτήσου... Μπορείς να την αντέξεις; Πόσες φορές ήταν μπροστά στα μάτια σου κι εσύ προτίμησες να κοιτάξεις αλλού; Πόσες φορές την "κουκούλωσες" για να μην την αντικρίσεις; Το παράλογο της υπόθεσης είναι ότι, γνωρίζεις ήδη πολύ καλά, ότι πρόκειται για​​ mission​​ impossible​​ κι ότι κάτι τέτοιο, απλά δεν θα συμβεί. Εσύ όμως εκεί! Συνεχίζεις να σφυρίζεις τάχα αδιάφορα!

Ξέρω ότι σου είναι πολύ δύσκολο να​​ το παραδεχτείς αλλά υποσυνείδητα, προτιμάς το ψέμα (και να το λες και να το ακούς) κι αυτή ίσως είναι η μοναδική σου​​ "αλήθεια"! 

Και κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα γιατί, όσα ψέματα κι αν πεις, όσο κι αν προσπαθείς να παραφράσεις την αλήθεια, όσο​​ κι αν επιχειρήσεις να την κρύψεις,​​ αυτή η "σκασμένη" πάντα εμφανίζεται και σου χαλάει το​​ story. Σου διαλύει το παραμύθι το οποίο έχεις συνηθίσει και να το τρως και να το σερβίρεις! 

Ξέρω...κανείς δεν θέλει να "πονάει"! Όλοι θέλουμε να ζούμε στα σύννεφα κι​​ εγώ μαζί σου! Και γνωρίζω ότι η αλήθεια μπορεί να είναι και σκληρή. Κυρίως, όταν αυτή δεν είναι όπως την περιμέναμε, όπως την επιθυμούμε, όπως την ονειρευόμαστε, αυτή που έχουμε μάθει να πιστεύουμε! Μην αισθάνεσαι άσχημα. Σαν εσένα; πολλοί! Μην κατηγορείς​​ τον εαυτό σου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός και το αυτομαστίγωμα δεν βοήθησε ποτέ, κανέναν. Δεν χρειάζεσαι επιπλέον αφορμές να σου τα "χώσεις". Εξάλλου θα σου δοθούν πολλές ακόμη ευκαιρίες, αν συνεχίσεις έτσι! 

Το να μην θέλεις να δεις την αλήθεια, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είσαι δειλός ή ότι δεν είσαι δυνατός. Σημαίνει απλά ότι έχεις "χτίσει" στο μυαλό σου ένα άλλο "σενάριο".​​ Ένα σενάριο όπου υπάρχει "happy​​ end"​​ (άτιμο​​ Hollywood​​ μας κατέστρεψες). Όπου οι άνθρωποι που έχεις εμπιστευτεί είναι όντως άξιοι της​​ εμπιστοσύνης σου. Όπου οι επιδιώξεις σου, πάντα πετυχαίνουν κι όλα δουλεύουν "ρολόι" και βάσει “προγράμματος". Όπου ο εγωισμός σου δεν κινδυνεύει να πληγωθεί από κανέναν κι από τίποτα!​​ Δεν θέλω να σου χαλάσω την ψευδαίσθηση αλλά α) κανείς δεν σε έχρισε σεναριογράφο, β) η ζωή σου δεν είναι ταινία και γ) οι γύρω σου δεν είναι ηθοποιοί για να ακολουθούν το σενάριό σου!

Πάντως και μεταξύ μας, μάλλον δεν σε συμπαθείς και πολύ!​​ Δεν πρέπει να σε έχεις και σε μεγάλη υπόληψη για να προτιμάς να ζεις μία ζωή βασισμένη​​ στο ψέμα!​​ Και μην πιστέψεις ούτε για μια στιγμή, ότι επειδή έχεις επιλέξει να τρως αμάσητο το κάθε παραμύθι, δεν​​ είσαι κι εσύ εξίσου ένοχος με αυτόν που στο σερβίρει, γιατί είσαι! Προκαλείς κακό... και μάλιστα ηθελημένα. Σε ποιον; μα φυσικά στον εαυτό σου!  

Μην φοβάσαι να συζητήσεις με εσένα, βάζοντας την λογική σου κι αφήνοντας στην απέξω τον εγωισμό σου! Άντε...γιατί πολλά μας τα έκανε κι αυτός! Την είδε ξαφνικά ντίβα και θέλει και πρωταγωνιστικό ρόλο! Ξεκαθάρισέ τα, βάλτα όλα σε μία σειρά και​​ κατάλαβε επιτέλους ότι​​ όσο κι αν κινδυνεύεις να πονέσεις από την αλήθεια...άλλο τόσο θα σε λυτρώσει!

Το ίδιο ισχύει και για τα ψέματα που τόσο εύκολα λες! Δεν "παίζει" η δικαιολογία του τύπου​​ "δεν θέλω να πληγώσω κανέναν", "φοβάμαι μην στεναχωρήσω κάποιον" κι άλλες γιαλαντζί ντολμά "ευαισθησίες"! Σιγά μην σε έπιασε τώρα ο πόνος για τους άλλους! Το τομαράκι σου πας να προστατεύσεις. Το τομαράκι σου και τα συμφέροντά σου! Αν όντως ενδιαφέρεσαι γι' αυτούς που σπεύδεις να παραμυθιάσεις, αν όντως φοβάσαι και θες να τους προστατεύσεις, δεν έχεις παρά να είσαι απόλυτα ειλικρινής.​​ Όχι να τα φέρνεις "απ' έξω - απ' έξω". Ότι έχεις να πεις, πρέπει να έχεις τα κότσια, να το λέει η περδικούλα σου και να το λες μία κι έξω. Σαν να τραβάς τσιρότο...σαν να κάνεις αποτρίχωση!

Συμφωνώ, είναι δύσκολο να αποτινάξεις από πάνω σου συνήθεια χρόνων, αλλά είπαμε, σκέψου λίγο λογικά! Το να βασίζεσαι σε ψέματα είναι σαν να χτίζεις ουρανοξύστη σε ρηχά, σαθρά θεμέλια. Για πες μου εσύ; Θα αντέξει; Και για πόσο; Αν αντιθέτως όμως τα​​ θεμέλια είναι βαθιά, γερά και στέρεα, πόσο πιο ψηλά μπορείς να φτάσεις; Πόσο καλύτερη (κι ασφαλέστερη) θέα θα έχεις; Όπου "ουρανοξύστη" βάλε τους στόχους σου. Βάλε την ζωή σου!

Βλέπεις...όταν λες ψέματα δεν είσαι ποτέ ασφαλής. Πάντα θα κοιμάσαι και θα ξυπνάς με τον φόβο της αποκάλυψης. Όταν πάλι τα ακούς και προσποιήσε ότι τα πιστεύεις, ανησυχείς για την διάρκεια του "πλασματικού εφησυχασμού" σου! Κοινώς...μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα! 

Ναι. Για να μπορέσεις να διαχειριστείς την αλήθεια πρέπει να "σκάψεις" πιο βαθιά, να "κοπιάσεις" λίγο παραπάνω, πώς να το κάνουμε; Αξίζει όμως, αφού όταν είναι η μοναδική σου φίλη​​ (ναι θέλει κι αποκλειστικότητα),ηρεμείς, ξεγνοιάζεις. Κοιμάσαι ήσυχα τις νύχτες!​​ Δεν χρειάζεται ν' ανησυχείς για το πότε θ' ανοίξει η γη να σε καταπιεί ή πότε θα σου έρθει ο ουρανός σφοντύλι...

Θα μου πεις ότι υπάρχουν και τα "κατά συνθήκη" ψέματα. Δεν μπορώ να ακούω βλακείες τέτοια ώρα! Ποια συνθήκη ακριβώς θα σου υποδείξει τί θα πεις; Ποια συνθήκη μπορεί να σε κάνει ότι γουστάρει και να σε ωθήσει στην ανηθικότητα; γιατί μην γελιέσαι...αυτό ακριβώς γίνεσαι.​​ Η ηθική είναι μία κι είναι αδιαπραγμάτευτη! Δεν αναγνωρίζει μικρό ή μεγάλο ψέμα! Και φυσικά δεν εξετάζει την ακόρεστη όρεξή σου να τρως τα παραμύθια αμάσητα! Άσε που τις συνθήκες, τις φτιάχνουμε εμείς!

Οπότε "μικρή μου αθώα περιστέρα", πριν καταφύγεις σε δικαιολογίες του τύπου "λόγω της ημέρας, τα λόγια του παπά",​​ θυμήσου ότι η αλήθεια είναι αρετή και το ψέμα έχει κοντά ποδάρια...

γι'​​ αυτό​​ Better safe than sorry!