Οι λέξεις κι ορολογίες λόγω κορωνοϊού πάνε κι έρχονται! Όρους που, (όπως είναι και λογικό) η συντριπτική πλειοψηφία, αγνοούσαμε και την ύπαρξή τους!
Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς όρους που μπήκαν στο λεξιλόγιό μας (ποιος θα το 'λεγε) είναι ο αριθμός R0, με τον οποίον, αρχικά, συστήθηκα στην ταινία "Contagion" και κατόπιν μου τον υπενθύμισε ο συμπαθέστατος Καθηγητής, σε μία από τις (πολλές) καθημερινές ενημερώσεις.
Για όσους δεν γνωρίζουν (2 ή 3 δηλαδή), ο τύπος R0 μας δίνει τον βαθμό μεταδοτικότητας μίας μολυσματικής ασθένειας. Όσο πιο μικρός, τόσο λιγότερη κυκλοφορία του ιού υπάρχει. Εκείνη την ημέρα, ο φίλτατος Καθηγητής αναφερόταν στην μικρή διάδοση του covid-19 στην Ελλάδα (και μπράβο μας)! Σ' αυτό ακριβώς το σημείο και σε συνδυασμό με μία συζήτηση που είχα την προηγούμενη ημέρα, έφαγα την "φλασιά" (ή "πετριά" - όπως θέλετε πείτε το-καθείς με την "τρέλα" του)!
Άρχισα λοιπόν, να αναρωτιέμαι, αν θα μπορούσε το R0, να χρησιμοποιηθεί και για την αλληλεπίδραση των ανθρώπων μεταξύ τους; Ποια άτομα έχουν μεγαλύτερο R0 (μεγαλύτερη "επιρροή", μεγαλύτερη "μεταδοτικότητα");
Βλέπετε...πάντα με εντυπωσίαζε η "επίδραση" των "κακών παιδιών" (αρσενικών ή θηλυκών) σε όλους τους υπόλοιπους. Δεν μπορούσα ούτε να το κατανοήσω, ούτε να το "χωνέψω" και πόσο μάλλον να το εξηγήσω! Δεν μου έβγαιναν τα "μαθηματικά"!
Κι όμως, αν το σκεφτείς...από τα παιδικά ακόμη χρόνια, αυτά τα άτομα βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και της προσοχής όλων! Των γονέων, συγγενών, εκπαιδευτικών ακόμη και των συνομήλικών τους! Απλώνουν την "ενέργειά" τους και "γεμίζουν" με αυτήν, τον χώρο στον οποίο κινούνται! Κάνουν αισθητή την παρουσία τους κι έχουν άμεση επίδραση στους ανθρώπους του κοινωνικού τους περίγυρου.
Αυτή η "αλληλεπίδρασή" συνεχίζεται με την πάροδο του χρόνου. Μόνο οι "εκδηλώσεις" αλλάζουν. Η (υποτιθέμενη) απειθάρχητη φύση τους, η πονηρή θεώρηση όλων των πραγμάτων, η (και καλά ασυνείδητη) "αδυναμία" τους να πειθαρχήσουν σε κανόνες (κοινωνικούς και κυρίως ηθικούς), η διαρκής υποτίμηση των συνεπειών, η τάση τους προς την "ατιμωρησία", σε συνδυασμό με την ανάγκη τους να αποτελούν το "κέντρο του κόσμου", τους καθιστά "πρωταγωνιστές", "κυρίαρχους" στην ζωή όσων έχουν την "τιμή" να τους συναναστρέφονται!
Η "αρνητική" τους όμως επιρροή είναι, σαφέστατα, μεγαλύτερη από αυτήν που ασκούν οι πιο "ενσυναίσθητοι", καλοπροαίρετοι, θετικοί, ανιδιοτελείς άνθρωποι! Πώς γίνεται αυτό; Εσύ, δηλαδή, δεν αναρωτήθηκες ποτέ;
Γιατί αυτή η "ανάρμοστη", "ανήθικη", "εγωιστική", "ακοινώνητη" συμπεριφορά έχει τέτοια απήχηση; Γιατί μεταφράζεται ως "ελευθερία", ως "επανάσταση", ως "ανήσυχο πνεύμα"; Γιατί γίνεται τόσο "ελκυστική" (και τόσο "μεταδοτική") στα μάτια των υπολοίπων;
Πώς αυτοί οι άνθρωποι, που ξυπνούν τις αρχέγονες φοβίες σου, τα βασικά σου ένστικτα, τις ανασφάλειές σου...αυτοί δηλαδή που σε αγχώνουν πιο πολύ, κρατούν και τα "ηνία" της διάθεσή σου; Τι ακριβώς σε "κέρδισε", σε "μαγνήτισε" σε αυτούς; Με ποιο "χάρισμα" σε εντυπωσίασαν»; Μήπως με το να τους "συναναστρέφεσαι", αισθάνεσαι ότι κι εσύ αποτελείς μέρος της "επανάστασης"; κι αν ναι, έναντι ποιου εχθρού; Ή μήπως ελπίζεις απλά ότι, θα τους "αλλάξεις" και θα τους φέρεις στον "ίσιο δρόμο"; Και στην τελική... γιατί οι όμοιοι σου δεν έχουν την ίδια επίδραση πάνω σου; (οι λόγοι πολλοί! Μπορεί να προέρχονται από το παρελθόν αλλά και από τα κοινωνικά πρότυπα!)
Όπως και να 'χει...ότι κι αν ισχύει...το γεγονός παραμένει! Το R0 αυτών των ανθρώπων είναι ΜΕΓΑΛΟ. Δεν μπορεί... κάποια στιγμή είχες ακούσει κι εσύ την αγαπημένη γονεϊκή φράση "πρόσεχε τις συναναστροφές σου"! Γιατί δεν της έδωσες την δέουσα σημασία; Ξέρω ότι τα άτομα αυτά κάνουν περισσότερη φασαρία, περισσότερο θόρυβο, περισσότερο ντόρο γύρω από το όνομά τους! Αλλά, όπως φαίνεται...ούτε αυτό δεν ήταν αρκετό για να σε προβληματίσει και να σε σταματήσει!
Μπορεί να ξενίζει, το πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί μία ορολογία που αφορά μολυσματικές ασθένειες, σε ανθρώπους. Αλλά κι ο τρόπος που δρουν αυτά τα άτομα (ηθελημένα ή άθελά τους) ομοιάζει με αυτόν των ιών! Βλέπεις...ένας ιός για να επιβιώσει, να μεταδοθεί και να πολλαπλασιαστεί χρησιμοποιεί τουλάχιστον ένα "ξενιστή". Έτσι κι αυτοί! Χρειάζονται "κοινό" για να μην "αφανιστούν". Να μην "εξαλειφθούν". Να μπορέσουν να "επιβιώσουν". Να "αφήσουν το στίγμα τους", βρε αδελφέ!
Η εσωτερική σου "ανοσία" δεν είναι πάντα αρκετή! Δεν μπορεί να αναγνωρίσει εύκολα έναν, κατά βάσει, "ύπουλο εισβολέα"! Εξαρτάται από το "ανοσοποιητικό" που έχεις "χτίσει". Από το πόσο άμεσα, θα μπορέσεις να "διαγνώσεις" την κατάσταση στην οποία έχεις περιέλθει ώστε να μπορέσεις γρήγορα να αντιδράσεις! Να την "παλέψεις". Να "οπλιστείς" και να βγεις (όσο είναι αυτό εφικτό) "αλώβητος"! Μπορεί, βέβαια, να έχεις κάποιο "υποκείμενο νόσημα" (π.χ. χαμηλή αυτοπεποίθηση)! Πάντως σε αυτήν την "μάχη" δεν κινδυνεύεις από σωματικό θάνατο (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), αλλά κινδυνεύεις (σίγουρα) να χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου και της ζωή σου!
Υπάρχουν όμως και ΚΑΛΑ νέα! Αντίθετα με τον Covid-19, υπάρχει και εμβόλιο (χωρίς ΚΑΜΙΑ παρενέργεια) και θεραπεία και αξιόπιστα διαγνωστικά τεστ! Όπου "εμβόλιο", βάλε την λέξη αυτογνωσία (με όλα όσα αυτή προσφέρει...αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό κλπ). Η πιο αποτελεσματική "θεραπεία" είναι το να μιλάς, να ακούς, να επικοινωνήσεις το πρόβλημα και, μην ντραπείς, να ζητήσεις βοήθεια! Κι ως "διαγνωστικό τεστ"; Σου προτείνω να αναρωτηθείς ποιοι άνθρωποι σου "ξυπνούν" την "χειρότερη" πλευρά του εαυτού σου! Ποιοι είναι αυτοί που σε "οδηγούν" σε πράξεις που εναντιώνονται στις προσωπικές ηθικές αξίες και "πιστεύω". Με ποιους αισθάνεσαι μόνιμα ότι βρίσκεσαι σε "άμυνα";
Αν βάλεις δε, σε εφαρμογή κάποια από τα "μέτρα" που λήφθησαν για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού, "ελαφρά" προσαρμοσμένα; Μήπως θα έπρεπε, εκτός από την σωματική σου υγιεινή, ν' αρχίσεις να φροντίζεις και την ψυχική σου υγεία;! Αν εφαρμόσεις (πολύ σχολαστικά) την κοινωνική απόσταση από τους ανθρώπους που σε "βλάπτουν", που σε "χαλάνε" (όχι μόνο 2 μέτρα, αλλά πολλά-πολλά χιλιόμετρα). Αν τους "απομονώσεις" και τους βάλεις, όχι "καραντίνα" αλλά στον "πάγο"; Μήπως έτσι καταφέρεις να "ισιώσεις" την καμπύλη;
Για το τέλος σου έχω το καλύτερο! Μην ξεχνάς να κοιτάξεις γύρω σου! Υπάρχουν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι που δεν ζητούν από σένα, ούτε να γίνεις το "κοινό" τους (ο "ξενιστής" τους), ούτε σου ζητούν την "ψυχή" σου και "ζωή" σου επί πίνακι! Δεν αναζητούν την αναγνώριση ή την επιδοκιμασία σου! Είναι σαν εσένα! Σαν εμένα!
Ζουν, σκέφτονται, αλληλεπιδρούν κι έχουν κοινά "πιστεύω", "αξίες" και "αρχές"! Όχι βάσει του προσωπικού τους συμφέροντος αλλά με βάσει το συμφέρον του σύνολου! Που βλέπουν την ζωή ως μία όμορφη περιπέτεια κι όχι ως μόνιμη μιζέρια. Που αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως "συνοδοιπόρους" και όχι ως μέσω επιβίωσης, μέσω "αυτοπροβολής" κι "επιβολής"!
Αυτούς τους ανθρώπους άσ' τους να σε πλησιάσουν! Δεν κινδυνεύεις! Μπορεί να μην κάνουν "θόρυβο", να είναι "ήρεμοι" και χαμογελαστοί, αλλά αυτή τους η "ησυχία" αποτελεί την δύναμή τους!