Μην σου τύχει...! Που μεταξύ μας, θα σου τύχει αν έχεις λίγο συνείδηση! Αν πάλι δεν την έχεις... ανήκεις στην κατηγορία των ανθρώπων που ζηλεύω αλλά απεχθάνομαι ταυτόχρονα! Κοινώς... ανήκεις στην κατηγορία των "ψυχικά νεκρών"!
Λοιπόν τι λέγαμε; Α! ναι για το ταβάνι... Δεν υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερος και ισχυρότερος αντίπαλος! Είναι δεινός συζητητής! Έχει απίστευτα επιχειρήματα, τα οποία σε κολλάνε τελικά... στον τοίχο!!!
Κι όλα αυτά δεν θα ήταν απαραίτητα άσχημα (ίσα ίσα που είναι ευκαιρία για λίγο "εσωτερικό" τουρισμό), αν δεν το έπιανε πολυλογία βραδιάτικα, την ώρα που πας να χαλαρώσεις το κορμάκι σου, μετά από μία δύσκολη ή μία... όχι και τόσο δύσκολη ημέρα.
Η φωνή του είναι ίδια με την δική σου και μεταφέρεται... όσα σπίτια ή δωμάτια κι αν αλλάξεις... είναι ΠΑΝΤΑ εκεί!
Το ταβάνι λοιπόν, έχει μνήμη ελέφαντα! Σου υπενθυμίζει, ό,τι στραβό κι ανάποδο έχεις κάνει από τα μωρουδιακά σου ακόμα χρόνια. Μοιάζει με γυναίκα... θυμάται τα πάντα και στην πρώτη ευκαιρία, στον πρώτο τσακωμό, στα 'χτυπάει"!
Είναι επίσης, αφοπλιστικά, ειλικρινές! Δεν μπορείς να το αμφισβητήσεις, γιατί ξέρεις πολύ καλά ότι έχει δίκιο. Λέει αλήθειες! Σκληρές, αδυσώπητες που σε χτυπούν ακριβώς εκεί που σε πονάει... αλλά παραμένουν αλήθειες! Κι όσο κι αν προσπαθείς να δικαιολογηθείς, γνωρίζεις, ότι τα επιχειρήματά σου παραμένουν σαθρά! Μπορεί να έχεις "παραμυθιάσει" όλους τους άλλους... το ταβάνι όμως δεν μπορείς... εξάλλου, εσύ το έχεις εκπαιδεύσει!
Όταν έχει όρεξη για κουβέντα και προσπαθήσεις να το αγνοήσεις; Θα "ξεθάψει" κι όλους τους υπόλοιπους "σκελετούς που κρύβεις στην ντουλάπα σου" και που φοβάσαι να τους αντιμετωπίσεις. Εξάλλου είναι γνωστό "Ουδέν κρυπτόν υπό του ταβανιού"!
Το ταβάνι δεν σε φοβάται! Είναι ατρόμητο! Δεν μπορείς να του γυρίσεις την πλάτη, να το εκβιάσεις, να το απειλήσεις ή απλά να το αγνοήσεις για να σιωπήσει. Τότε είναι που "ξεσαλώνει"! Περνάει στην "επίθεση" και η εκδίκησή του είναι, να σε αφήσει ξάγρυπνο για πολλά ακόμα βράδια... μέχρι να του απαντήσεις! Να απολογηθείς!
Ξέρει τα πάντα και με λεπτομέρειες! Ξέρει πότε αδίκησες και ποιον. Γνωρίζει την προδοσία σου, την κακία σου, τους φόβους σου, τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες σου, τους πόθους σου, τα πάθη σου, τα ψέματά σου, τις αμαρτίες σου! Φανερώνει τον εγωισμό σου, την μικροπρέπειά σου, την ασέβειά σου, την αχαριστία σου, την αγνωμοσύνη ή ακόμη και την απανθρωπιά σου!
Μπορεί στους άλλους να το "παίζεις" χαλαρός. Να διατείνεσαι ότι κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια. Να έχεις "θράσος". Να έχεις όλους τους υπόλοιπους "γραμμένους". Να "ξεπουλιέσαι" και να "πουλάς"! Το ταβάνι σου όμως, είναι εκεί και σε κοιτάει! Άσε που κάνει κολλητή παρέα με το Κάρμα! Ετοιμάζει την επίθεσή του!
Πού θα πάει; Δεν θα πας για ύπνο; Θα πας! Θα κοιμηθείς; Όχι αν έχεις τσίπα! Όχι αν έχεις μπέσα (πόσο άγνωστη έννοια για μερικούς)! Κι αν σε πάρει ο ύπνος τελικά... δεν θα είναι ξεκούραστος, γαλήνιος. Θα είναι μαρτυρικός!
Και άντε κι είσαι ενσυνείδητος (καλός άνθρωπος) και τα "κρίματά" σου είναι λίγα. Τότε ξεμπερδεύεις εύκολα! Γιατί οι αδικίες σου είναι ασυνείδητες και τις έχεις ήδη μετανιώσει. Εκεί το ταβάνι δεν έχει πολλά να σου πει! Γνωρίζει ότι πήρες το "μάθημά" σου κι αν δεν το "αφομοίωσες" πλήρως, δεν ανησυχεί... ξέρει τον τρόπο να στο υπενθυμίζει!
Βλέπεις, το ταβάνι σε καλεί να μετανιώσεις, να βρεις τρόπους να εξιλεωθείς! Σου υπενθυμίζει όλα τα δεινά που σου 'ρχονται! Είπαμε είναι "κολλητό" με το Κάρμα... έχει εσωτερική πληροφόρηση! Ξέρει λοιπόν, από πρώτο χέρι, τι σου 'ρχεται και δεν χάνει την ευκαιρία να στο υπενθυμίζει! Όλα εδώ πληρώνονται... Ξέρει τι και σε ποιον "χρωστάς"! Όπως κι εσύ άλλωστε! Μην κοιτάς ότι εσύ το "παίζεις" χαλαρός... απλά το "παίζεις"!
Στο ταβάνι, εκφράζεται η ψυχή σου, το υποσυνείδητό σου, οι ενοχές σου, οι τύψεις, οι Ερινύες σου! Δεν σου μιλάει, επειδή είναι κακό και σκληρό και άδικο! Σου μιλάει για να σε βοηθήσει να μετανοήσεις! Όχι με την έννοια την θρησκευτική... ! εξάλλου η πραγματική σημασία της μετάνοιας δεν είναι τίποτ' άλλο παρά η αλλαγή (μετά-) σκέψης (νους), η αλλαγή νοοτροπίας! Η αλλαγή στάσης ζωής!
Ο σκοπός του ταβανιού (και όλης της παρέας του) είναι να σε φέρνει αντιμέτωπο με μία και μόνο ερώτηση: "Τι ψυχή θα παραδώσεις;" τελικά!