Τί πιο (ψυχικά) υγιές απ' το να μιλάς; Τί πιο όμορφο; Μοιράζεσαι ιδέες, συναισθήματα, σκέψεις, προβληματισμούς, χαρές, αναμνήσεις...οτιδήποτε γεμίζει το μυαλό σου.
Όταν μιλάς οι σκόρπιες σκέψεις μπαίνουν σε σειρά. Ξεκαθαρίζουν, γίνονται εικόνες, γίνονται ζωή!
Όχι μην μιλάς απλά για να μιλήσεις...μίλα για την αλήθεια σου, όποια κι αν είναι αυτή. Μη μιλάς με όλους. Μόνο με αυτούς που επιλέγεις. Με αυτούς που θέλεις να έχεις δίπλα σου. Αλλά να μιλάς. Να φωνάζεις. Να ψιθυρίζεις.
Να επικοινωνείς την ψυχή σου γιατί είναι πάντα κρυμμένη και χρειάζεται κι αυτή παρέα. Να επικοινωνήσει με άλλες ψυχές!
Μην λες ψέματα. Τα ψέματα δηλητηριάζουν τη ψυχή σου. Την αφήνουν μισή γιατί με τα ψέματα και τις μισές αλήθειες δεν εκφράζεται αυτή, αλλά το μυαλό σου, η λογική σου και οι σκοπιμότητές σου. Όχι αυτή! Αυτή θέλει να χαρεί, να λυπηθεί, να συμπάσχει, να αισθανθεί! Μην την μπερδεύεις με υπολογισμούς και την πεζή σου πραγματικότητα, μην τη βάζεις να μιλάει με "ενδιάμεσο" το μυαλό σου, με μισές αλήθειες. Άφησε τη να χαρεί, να ξελαφρώσει, να νοιώσει! Άφησέ τη να σε θρέψει και αυτή θα σε φροντίσει! Μην την αφήνεις στο σκοτάδι, μην την αφήνεις χωρίς "σύνδεση" με τις υπόλοιπες ψυχές!
Όταν δε μιλάς, κρύβεσαι, από τους άλλους και άντε αυτό δεν είναι σοβαρό. Το σοβαρό είναι ότι κρύβεσαι από τον εαυτό σου! Ξέρεις...αυτόν που αποφάσισες να "διχάσεις"!
Μην κλείνεσαι, μην κλειδώνεσαι. Δεν σώζεσαι, δεν λυτρώνεσαι!