για να φύγει ο νοικοκύρης"; Μόνο αν τον αφήσουμε να φωνάζει!
"Εκεί που μας χρωστούσαν...μας πήραν και το βόδι"! "Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος"! "Δώσε θάρρος στον χωριάτη να σου ανέβει στο κρεββάτι"! "Και κερατάς και δαρμένος"! "Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός εκ του ευεργετηθέντος αχαρίστου"! και πόσες ακόμη παροιμίες που περιγράφουν το ίδιο γεγονός.
Σέβομαι τις λαϊκές ρήσεις! Εμπεριέχουν σοφία αιώνων σε μία μόνο φράση! Σου δίνουν την δυνατότητα να εκφράσεις, να "επικοινωνήσεις" τα συναισθήματά σου χωρίς πολυλογίες, χωρίς φανφάρες!
Τον τελευταίο καιρό, ολοένα και περισσότερο, ακούω τις παραπάνω παροιμίες από πολλούς ανθρώπους! Όχι μόνο σε έναν τομέα των σχέσεών! Φιλικές, διαπροσωπικές, συναισθηματικές, προσωπικές...σε όλες ταιριάζουν!
Η αλήθεια είναι ότι η αχαριστία και όλες οι παρενέργειές της (η πλεονεξία, η υποκρισία, η ασυδοσία, η αναισθησία κι άλλες όμοιες εκφάνσεις της ίδιας συμπεριφοράς) έχει πάρει "κεφάλι" έναντι της "ευγνωμοσύνης" (πόσο σπουδαία λέξη)!
Αχαριστία! Πόση κακία και αναλγησία κρύβει; Πόσο "σάπιος" είναι ένας αχάριστος άνθρωπος; Πώς γίνεται στην τελική ένας άνθρωπος που ευεργετείται, να είναι αχάριστος; Είναι ψυχική ασθένεια ή συναισθηματική αναπηρία;
Η αχαριστία είναι απλά αχαριστία! Και είναι το χειρότερο όλων! Το ψέμα μπορείς να δικαιολογήσεις ή και να το συγχωρέσεις! Την αχαριστία ποτέ! Γιατί η αχαριστία δεν "γιατρεύεται", δεν "περνάει"! Προκαλείται από τον φθόνο, από την "αρρωστημένη" πεποίθηση ανωτερότητας, από λανθασμένες και υπέρμετρες προσδοκίες!
Οι αχάριστοι άνθρωποι πιστεύουν ότι, ο σκοπός ύπαρξης των υπολοίπων, είναι να εξυπηρετούμε τους ίδιους! Θεωρούν ότι είναι ανώτεροι όλων και γι' αυτό δεν οφείλουν τίποτα και σε κανέναν! Και φυσικά δεν γίνεται να έχουν οι άλλοι και να μην έχουν αυτοί! Τους το "χρωστάς"! Δεν σου "χρωστάνε"!
Κι όχι απλά δεν μας "χρωστάνε"...! Αλλά όταν δεν τους δίνουμε κι άλλα, όταν δεν μπορούμε να καλύψουμε την "απληστία" τους, την "πλεονεξία" τους κι όταν τους φέρνουμε αντιμέτωπους με τον "καθρέφτη" τους! Μας "ζητάνε και τα ρέστα"!
Βρίζουν! Φωνάζουν! Εκβιάζουν! Απειλούν "θεούς και δαίμονες"! Με τον τρόπο τους, μας ζητούν να συνεχίσουμε να τους "υπηρετούμε" και να συνεχίσουμε να τους παρέχουμε "κατεβάζοντας το κεφάλι"! Προσπαθούν να επιβάλλουν την "δήθεν" ανωτερότητά τους! Θέλουν να έχουν τον "τελευταίο" λόγο! Τον λόγο της επιβολής!
"Ο φθόνος, η (λανθασμένη) πεποίθηση ανωτερότητας και η υπερβολική προσδοκία είναι επικίνδυνες συμπεριφορές και συνήθως οδηγούν σε ανθυγιεινά επίπεδα θυμού, δυσαρέσκειας, απογοήτευσης, δυστυχίας και κατάθλιψης. Συναισθήματα όπως αυτά καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την αντιμετώπιση των καταστάσεων όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα θέλαμε και μας κάνουν να συμπεριφερόμαστε αναποτελεσματικά όταν προσπαθούμε να κινηθούμε προς την αλλαγή, την υπερπήδηση των αποτυχιών ή την κάλυψη των αναγκών των άλλων." (livingwithgratidude.com).
Σιγά μην τους λυπηθούμε κιόλας! Η καλύτερη άμυνα έναντι στον αχάριστο είναι η αντεπίθεση! Όχι όμως με την κλασσική έννοια του όρου...
Είναι η "υπενθύμιση" της "κατωτερότητάς" τους! Όχι με λόγια... με πράξεις! Με "στέρηση" του τελευταίου λόγου! Με το υπέρτατο όπλο... την "περιφρόνηση"! Ως υπενθύμιση της κατωτερότητά τους, της "σαπίλας" τους!
Δεν αφήνουμε "να φωνάζει ο κλέφτης ... για να φύγει ο νοικοκύρης"! Όχι μόνο όμως ο ένας "νοικοκύρης"...οφείλουμε να ενημερώσουμε για τον "κλέφτη" όλους τους υπόλοιπους "νοικοκυραίους"!
Βλέπετε, κυρίως στην Ελλάδα, έχουμε ακόμα το αντίπαλο "δέος"! Το ονομάζουμε "φιλότιμο"! Μία λέξη που δεν συναντάται σε άλλες γλώσσες. Η "αγάπη"για την "τιμή"! Και να πως ξεπετιέται πάλι στο μυαλό άλλο ένα απόφθεγμα σοφίας... "Η τιμή, τιμή δεν έχει και χαρά στον που την έχει" αλλά και το "από την στιγμή που βγήκε το συγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο" (μαντέψτε από ποιους)!
Το φιλότιμο δεν έχει φύλο, δεν έχει ηλικία, δεν εκφράζεται κατά παραγγελία! Δεν γίνεται, για παράδειγμα, να είσαι φιλότιμος στις διαπροσωπικές σου σχέσεις κι αφιλότιμος στην εργασία σου (ή και το ανάποδο)! Ή το έχεις ή δεν το έχεις! Κι όταν το έχεις είσαι "ευγνώμων" για όλα όσα σου προσφέρονται!
Κι ευτυχώς υπάρχουμε κι αυτοί που το έχουμε! Που λειτουργούμε με φιλότιμο! Που εκτιμάμε και αναγνωρίζουμε! Που αποτελούμε το "αντίβαρο" των αχάριστων, των "ηθικά αναπήρων"! Που είμαστε ψυχικά, συναισθηματικά και ηθικά "υγιείς"! Που δεν θα αφήσουμε τους αχάριστους να μας στερήσουν την "αξία" μας! Την ευγνωμοσύνη μας!